Γράφει ο Πέτρος Συρίγος
κοινωνιολόγος
Η ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του Νομοσχεδίου για το Σύμφωνο Συμβίωσης ομόφυλων κι ετερόφυλων ζευγαριών, με προκαλεί να σχολιάσω τη συγκυρία κατάθεσης ενός τέτοιου θέματος, που διχάζει την κοινωνία είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα.
Το νομοσχέδιο αυτό προκάλεσε ακραίες εκφράσεις και συμπεριφορές και από τους υποστηρικτές του, αλλά και από τους διαφωνούντες. Υπερβολές τις οποίες ανέδειξαν τα ΜΜΕ, κάνοντας τες σημαία, ερεθίζοντας τους πολίτες που είχαν αντίθετη άποψη ή ήταν ουδέτεροι. Το διαδίκτυο από την άλλη, πήρε φωτιά με ύβρεις εκατέρωθεν, ανεβάζοντας τους πολεμικούς τόνους μέσα στις γιορτές και αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι των εμπλεκομένων έχουν κατανοήσει περί τίνος πρόκειται, διότι τέτοιος ο φανατισμός μόνο άγνοια υποδεικνύει.
Είναι γεγονός ότι ορισμένοι προκάλεσαν την κοινωνία με την συμπεριφορά τους. Δεν χρειαζόταν, για παράδειγμα, τα φιλιά από τα ομόφυλα ζευγάρια μέσα στα θεωρεία της Βουλής, ως δικαίωση, ούτε η διαμαρτυρία έξω από τη Μητρόπολη με τον τρόπο που έγινε.
Δεν χρειαζόταν όμως από την άλλη πλευρά κάποιες Μητροπόλεις να κηρύξουν ημέρες πένθους με καμπανοκρουσίες και δη σε περίοδο χαρμόσυνου θρησκευτικού γεγονότος, όπως είναι η περίοδος των Χριστουγέννων. Υπάρχουν τόσα αλλά θέματα που θα μπορούσε η εκκλησία να πενθήσει όπως είναι ο άδικος θάνατος τόσων παιδιών στο δικό μας Αιγαίο.
Δεν έγινε η Ελλάδα προοδευτικότερη χώρα με την ψήφιση του νομοσχεδίου, όπως διεμήνυσε ο πρωθυπουργός. Απλά ήταν ένας νόμος που επιβλήθηκε από την ΕΕ και η κυβέρνηση είχε λόγο να επιλέξει τη συγκεκριμένη περίοδο για την ψήφισή του.
Το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα θέμα που έχει διχάσει όλες τις κοινωνίες παγκόσμια. Έχει πολιτικές προεκτάσεις που κάθε κοινωνία έχει ή δεν έχει θετική στάση, δεν την κάνει περισσότερο συντηρητική ή προοδευτική. Η κάθε κοινωνία αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα θέματα σχέσεων και συμβίωσης εκτός γάμου, ομόφυλων κι ετερόφυλων ζευγαριών, με την θρησκεία όπως φαίνεται και από έρευνες, να επηρεάζει καθοριστικά σε μεγάλο βαθμό τη στάση της.
Είναι φυσικό λοιπόν σε μια κοινωνία όπως η ελληνική να προκαλούνται τέτοιες αντιδράσεις.
Όμως στην ουσία τι άλλαξε;
Άλλαξε μήπως η καθημερινότητα των Ελλήνων;
Έγινε καλύτερη; Έγινε χειρότερη;
Τίποτε απ όλα αυτά!
Ο Νόμος πλέον, "Το Σύμφωνο Συμβίωσης", ρυθμίζει αστικής φύσεων θέματα περιορισμένου αριθμού ατόμων και ως εκ τούτου αυτοί οι πολίτες θα έχουν κάποια οφέλη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνία θα αλλάξει την κυρίαρχη άποψη που έχει για την συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών.
Να θυμίσουμε ότι και η μοιχεία καταργήθηκε με νόμο, δεν είναι νομικά αδίκημα, όμως στην κυρίαρχη άποψη της ελληνικής κοινωνίας αλλά και αλλού, παραμένει ηθικά κατακριτέα.
Οι πεποιθήσεις δεν αλλάζουν με ένα νομοσχέδιο. Οι κυρίαρχες απόψεις σε τέτοια θέματα μπορεί να αλλάζουν προοδευτικά και με πολύ αργούς ρυθμούς, που ίσως μια ζωή δεν φτάνει για να δει κάποιος την αλλαγή. Οι αλλαγές δεν είναι γραμμικές στις κοινωνίες να περνούν έτσι εύκολα από το ένα σημείο στο άλλο, περνούν μέσα από ζυμώσεις, οι οποίες είναι αντιφατικές, πηγαίνουν μπρος και πίσω, πότε από τη μια πότε από την άλλη, για να καταλήξουν τέλος σε μια κυρίαρχη άποψη που αντιπροσωπεύει, εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή, την συγκεκριμένη κοινωνία και η οποία αν και κυρίαρχη, πάντα θα αμφισβητείται από μια μερίδα ατόμων.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω καταλήγω στο συμπέρασμα: Πολύ φασαρία για το τίποτα.
Υπερβολικές οι αντιδράσεις εκατέρωθεν.Είναι ένα νομοσχέδιο που φέρνει κάποιες ρυθμίσεις με την ουσία των οποίων δεν ασχολήθηκε κανείς και δεν ενημέρωσαν τον κόσμο.
Τα αληθινά προβλήματα της κοινωνίας πάλι θα τα έχουμε μπροστά μας:
- υπογεννητικότητα,
- ανεργία,
- φτώχεια,
- κακές υπηρεσίες υγείας - παιδείας,
- μεγάλες κοινωνικοοικονομικές ανισότητες
και τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ο Έλληνας πολίτης και για τα οποία καμιά κυβέρνηση από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε να δώσει όχι λύση, αλλά ούτε και ελπίδα για το μέλλον.
Η σημερινή κυβέρνηση, χωρίς να αποτελεί εξαίρεση, ακολουθεί πολιτικές που κατακερματίζουν τον κοινωνικό ιστό, κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί για να μην δείξει την ανεπάρκειά της, ανίκανη να χειριστεί και να δώσει λύσεις ουσιαστικές που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Διατείνεται ότι ακολουθεί αντιλαϊκές πολιτικές που δεν πιστεύει, επειδή αναγκάζεται εκβιαζόμενη.
Βάζει έτσι διλήμματα στην κοινωνία, ώστε να ασχολείται με ανούσια και δευτερεύοντα θέματα, όπως το Σύμφωνο Συμβίωσης, ενεργοποιώντας ομάδες που γνωρίζει ότι θα προκαλέσουν θόρυβο, αναδεικνύοντάς τα εντέχνως, με την βοήθεια των ΜΜΕ, σε μείζονα θέματα για την ελληνική κοινωνία. Έτσι δυστυχώς αποπροσανατολίζεται "η κοινή γνώμη", η οποία στον θόρυβο αντιδρά αυτοματοποιημένα (μηχανικά) με θόρυβο, χάνοντας έτσι την ουσία.
Κάποιοι από τους πολιτικούς στην Βουλή απέφυγαν να πάρουν θέση και άλλοι τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ ή κατά, όμως όλοι, με σκοπό να εξαργυρώσουν αυτή τους την στάση στο μέλλον, ανάλογα με την συγκυρία.
Τέλος επισημαίνομε ότι κάποιο άλλο περιστατικό ή νομοθέτημα θα προκαλέσει μελλοντικά ανάλογες αντιδράσεις, επειδή η πολιτική του "πολύ φασαρία για το τίποτα"έχει σκοπιμότητα γι αυτό κι εφαρμόζεται στην πολιτική, όπου κι όταν κρίνεται απαραίτητη.