Όπως είναι γνωστό για έκτο χρόνο η Ελλάδα διατηρεί πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, που υπερβαίνουν το 20%. Αν υπάρχει από καιρό σε καιρό κάποια επιφανειακή μείωση, αυτή οφείλεται κυρίως στην αυξανόμενη έξοδο των εργαζομένων από την Ελλάδα.
Τα αίτια της απίστευτης αυτής κατάστασης για κάθε λογικό άνθρωπο είναι προφανή: είναι το αποτέλεσμα της ακολουθούμενης πολιτικής που έχουν επιβάλει οι δανειοδότες, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο -δηλαδή η λεγόμενη πολιτική των «μνημονίων».
Ομως υπάρχει και η άλλη πλευρά, των λεγόμενων «μεταρρυθμιστών», που πιστεύουν ότι γι'αυτή την κατάσταση δεν ευθύνεται η πολιτική των «μνημονίων» αλλά το γεγονός ότι η πολιτική αυτή δεν εφαρμόζεται όπως πρέπει.
Οι μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με τους οπαδούς αυτής της άποψης, είτε δεν λαμβάνουν χώρα είτε καθυστερούν είτε δεν εφαρμόζονται σωστά. Αν με άλλα λόγια οι μεταρρυθμίσεις που προβλέπουν τα μνημόνια είχαν εφαρμοστεί, σήμερα δεν θα είχαμε αυτά τα επίπεδα ανεργίας.
Αυτή είναι η άποψη της Ν.Δ., του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ και της Δράσης. Να σημειωθεί ότι «μεταρρύθμιση» οι οπαδοί αυτών των απόψεων εννοούν αλλαγές που μεγιστοποιούν την οικονομική ελευθερία του ατόμου, ενώ μειώνουν αντίστοιχα τον ρόλο του κράτους στην οικονομία.
Εχουν δίκιο οι μεταρρυθμιστές; Δυστυχώς όχι. Τα εμπειρικά στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας καταρρίπτουν το επιχείρημά τους.
Αν υποθέσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις που μειώνουν την παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, δηλαδή παρεμβάσεις που μεγιστοποιούν την οικονομική ελευθερία του ατόμου, οδηγούν σε μικρότερη ανεργία, τότε τα κράτη τα οποία είχαν τον μικρότερο παρεμβατισμό θα είχαν και τη χαμηλότερη ανεργία.
Ομως δυστυχώς δεν ισχύει αυτό. Οπως θα δούμε, κράτη με πολύ μικρότερο βαθμό οικονομικής ελευθερίας από την Ελλάδα έχουν παράλληλα και μικρότερα ποσοστά ανεργίας.
Τα στοιχεία για την ανεργία είναι από την Παγκόσμια Τράπεζα. Τα στοιχεία για το επίπεδο οικονομικής ελευθερίας είναι από το Ιndex of Human Freedom (2016), που εκδίδει το γνωστό και πολύ σοβαρό νεοφιλελεύθερο ερευνητικό ίδρυμα CATO. Αμφότερα τα στοιχεία παραπέμπουν στο έτος 2014.
Οσον αφορά τον βαθμό οικονομικής ελευθερίας, η Ελλάδα βρισκόταν στη θέση 86 μεταξύ 159 χωρών (159 είναι η χειρότερη). Το επίπεδο ανεργίας ήταν 26,36%.
Ας δούμε λίγο πώς είναι η κατάσταση στα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, όπου προφανώς ο κρατικός παρεμβατισμός είναι μεγάλος.
Η Βολιβία βρίσκεται στη θέση 122 όσον αφορά την οικονομική ελευθερία (δηλαδή σε πολύ χειρότερη θέση από την Ελλάδα). Ομως η ανεργία είναι 6,34%.
Ενα άλλο σοσιαλιστικό κράτος, το Εκουαδόρ, βρίσκεται στη θέση 142 όσον αφορά τον βαθμό οικονομικής ελευθερίας. Ομως και πάλι τα επίπεδα ανεργίας είναι χαμηλότερα από τα ελληνικά: μόλις 4,6%.
Ας πάμε σε άλλες χώρες του κόσμου όπου το βαρύ χέρι του κράτους πνίγει την ατομική οικονομική ελευθερία.
Η Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες θέσεις όσον αφορά την οικονομική ελευθερία - στη θέση 155. Ομως το επίπεδο ανεργίας δεν υπερβαίνει το 5,01%.
Το ίδιο ισχύει και με το Κονγκό. Από τη σκοπιά της οικονομικής ελευθερίας βρίσκεται στη θέση 139. Ομως τα επίπεδα ανεργίας δεν υπερβαίνουν το 5,76%.
Στρεφόμενοι τώρα στην Ασία, η εικόνα παραμένει η ίδια - δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ οικονομικής ελευθερίας και επιπέδων ανεργίας.
Το Ιράν, π.χ., βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες θέσεις όσον αφορά την οικονομική ελευθερία. Τη θέση 157. Ομως τα επίπεδα ανεργίας μοιάζουν για την Ελλάδα φανταστικά: μόλις 4,63%
Επίσης το επίπεδο οικονομικής ελευθερίας στη Μαλαισία είναι πολύ άσχημο. Η χώρα βρίσκεται στη θέση 115. Ομως το επίπεδο ανεργίας δεν υπερβαίνει το 2%!
Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. Ποια είναι η χώρα στον κόσμο με τη χαμηλότερη οικονομική ελευθερία, σύμφωνα με την έκθεση του CATO; H Bενεζουέλα, στη θέση 159 - τη χειρότερη. Και ποιο είναι το επίπεδο ανεργίας; Μόλις 3,29%!
Τα προαναφερθέντα εμπειρικά παραδείγματα δείχνουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο τα υψηλά επίπεδα ανεργίας στην Ελλάδα οφείλονται στην έλλειψη μεταρρυθμίσεων που μεγιστοποιούν την οικονομική ελευθερία αποτελεί ιδεοληψία που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ιδιαίτερη συνάφεια μεταξύ οικονομικής ελευθερίας και επιπέδων ανεργίας.
Είναι κρίμα που αυτή την αντιεπιστημονική παραφιλολογία, την οποία προωθούν οι χαρτογιακάδες της Κομισιόν και του ΔΝΤ, την έχουν υιοθετήσει και αρκετοί Ελληνες νεοφιλελεύθεροι. Αντί να ορθώσουν την κριτική σκέψη του φιλελευθερισμού ενάντια στα κελεύσματα της διεθνούς γραφειοκρατίας, ως εξ ορισμού όφειλαν, ταυτίζονται με αυτήν και την αναπαράγουν άκριτα.
Και μ'αυτό τον τρόπο χάνουν για ακόμη μία φορά την ευκαιρία να παίξουν πρωτοποριακό ρόλο στις αναπόφευκτες εξελίξεις.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών