Τι δεν θέλει να "δει"και να "πει"ο καθηγητής

Έτσι σε άρθρο του στην Εφ. των συν/κτών (26/12/16) "Η κοινωνία στο χειρουργείο", επισημαίνει στις παρατηρήσεις Σόιμπλε "ότι το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων παραμένει ανώτερο των οικονομικών δυνάμεών τους... και άλλα ευτράπελα", τις παρακάτω "απορίες"του: 

1. Πώς είναι δυνατόν ο Σόϊμπλε να μην καταλαβαίνει αυτό που η οικονομική επιστήμη έχει "διαγνώσει"απ΄ τον 19ο αιώνα, ότι δηλ. η "ροπή για κατανάλωση"είναι ψηλότερη στις χώρες με χαμηλότερο εισόδημα, σε σχέση μ΄ αυτές που έχουν ψηλότερο;

2. Ότι η εμπειρία 2010-2016 "δείχνει"ότι η φτωχοποίηση των Ελλήνων αποτρέπει τις επενδύσεις;

3. 'Οτι οι "αναδυόμενες οικονομίες" (Κίνα - Βραζιλία) με χαμηλό, ανταγωνιστικό κόστος εργασίας - κοινωνικών παροχών, δεν προσελκύουν επενδύσεις;

4. Το 2015 οι αναπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης και Β. Αμερικής συνέχιζαν ν΄ απορροφούν το μέγιστο μέρος των διεθνών επενδύσεων, επιβεβαιώνοντας ότι το ψηλό βιοτικό επίπεδο δεν αποτρέπει τις επενδύσεις, αλλά τις προσελκύει.

Καταλήγει λέγοντας ότι: οι δημόσιες δαπάνες έχουν περικοπεί 35% τα εισοδήματα και οι συντάξεις 50% και η ανεργία στον 25%, πράγμα που σημαίνει μελλοντική χειροτέρευση.

Στις "απορίες"του αυτές, υπάρχουν συγκεκριμένες απαντήσεις, τις οποίες και γνωρίζει, και θα έπρεπε να πει, άγνωστο, όμως για ποιο λόγο δεν το κάνει.

Έτσι:

1. Η υψηλότερη "ροπή για κατανάλωση"στις χώρες με χαμηλό εισόδημα δεν είναι "θεϊκή προσταγή", ούτε πέφτει απ΄ τον ουρανό. Οι χώρες, αυτές, όπως και η δική μας, με τέλεια και ολοκληρωτική αποδιάρθρωση του παραγωγικού τους ιστού, και όχι τυχαία βέβαια, υποχρεώνονται, κυριολεκτικά, να ρέπουν σε μεγαλύτερη κατανάλωση των πλεονασμάτων των ανεπτυγμένων χωρών, η οποία (κατανάλωση) κάποια περίοδο με την είσοδό μας στην Ευρωζώνη - ΟΝΕ, χρηματοδοτούνταν αφειδώς με χαμηλότοκο δανεισμό, ανεβάζοντας συγχρόνως επικίνδυνα την χρέωσή μας και σφίγγοντας σταδιακά τη "θηλιά"στο λαιμό μας, που σήμερα πλέον μας οδηγεί σε βέβαιο πνιγμό. Επί πλέον είναι γνωστό ότι οι νόμοι του μάρκετινγκ επιβάλλουν στους εμπόρους να διακηρύσσουν συνεχώς ότι σκοπός τους είναι η ικανοποίηση των αναγκών των καταναλωτών, παρ΄ όλο που μοναδικός τους τους σκοπός είναι το κέρδος και μόνον, και ότι η αληθινή κινητήρια δύναμη, την οποία πολύ καλά γνωρίζουν, της κατανάλωσης, είναι δήθεν το διαρκές ανικανοποίητο των αναγκών της διαβίωσης με την στενή έννοια, αλλά και των πολύπλοκων ψυχικών αναγκών.

2. Δεν είναι απλώς ανακρίβεια ή "λάθος"ότι "η φτωχοποίηση των Ελλήνων"και ότι το χαμηλό ανταγωνιστικό κόστος εργασίας και των κοινωνικών παροχών στις "αναδυόμενες οικονομίες" (Κίνας - Βραζιλίας) αποτρέπουν και δεν προσελκύουν επενδύσεις. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και αυτό επειδή γενικότερα η "φτωχοποίηση"και το χαμηλό ανταγωνιστικό κόστος των πιο πάνω χωρών, που είναι ακριβώς δύο όμοια μεγέθη (φτωχοποίηση- χαμηλό ανταγωνιστικό κόστος), χρησιμοποιούνται απ΄ τις πολυεθνικές, που κυβερνούν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, για την ανάκαμψη του πεσμένου ποσοστού κέρδους τους, ανεξάρτητα απ΄ την χώρα της δραστηριότητάς τους, έτσι ώστε να είναι ολοφάνερο ότι η παρουσιαζόμενη σήμερα Κίνα ως "οικονομικό θαύμα"και "οικονομική υπερδύναμη", δεν είναι παρά μια "οικονομική οφθαλμαπάτη", αφού αν σταματήσει να παρέχει τα "συγκριτικά πλεονεκτήματα", δηλ. κύρια το φθηνό εργατικό κόστος της παραγωγής στις πολυεθνικές, τ΄ "όνειρό"της θα τελειώσει σε μια νύχτα, αφού οι πολυεθνικές θα μετακομίσουν πχ στην γειτονική "δύναμη"Ινδία, ή σε μια από τις πολλές άλλες χώρες που τις ικετεύουν να επενδύσουν στην δική τους περιοχή.
Και σε τελική ανάλυση, όσον αφορά στα δικά μας, τι σημαίνει το ξεπούλημα των λιμανιών, των αεροδρομίων, και γενικότερα του δημοσίου πλούτου μας;

Δεν είναι "επενδύσεις"που επιβάλλονται με τους όρους των δανειστών μας και των πολυεθνικών, πίσω απ΄ αυτούς;

3. Το άκρον άωτο και εξωφρενικό της "θέσης"του είναι "πως οι οικονομίες της Ευρώπης και Β. Αμερικής, προσέλκυσαν το 2015 το μέγιστο μέρος των διεθνών επενδύσεων", γιατί τάχα εκεί "υπάρχει ψηλό βιοτικό επίπεδο". Και αυτό γιατί, και πάλι, η αλήθεια βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Είναι γνωστό ότι η ανισομερής ανάπτυξη είναι δομικό δεδομένο της καπιταλιστικής οικονομίας. (Ο κος καθηγητής το ξέρει πολύ καλά).

Σε χρόνους "τρελής"ανόδου της παραγωγικότητας, για τις οικονομίες αυτές, τα στοιχεία λένε ότι η αμοιβή της εργασίας αυξανόταν με ταχύτερους ρυθμούς απ΄ ότι η παραγωγικότητα της εργασίας αυτής. Οι ίδιες οι ανάγκες του σκληρού ανταγωνισμού επέβαλλαν την αύξηση της "οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου" (το σταθερό κεφάλαιο [τεχνικά μέσα - καινούργιες τεχνολογίες κλπ.], σε σχέση με το μεταβλητό [μισθοί]), με αποτέλεσμα την πτώση του ποσοστού του κέρδους των διεθνοποιημένων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Αυτό είχε και έχει ως συνέπειες αυταπόδεικτες την "καθήλωση"των αμοιβών της εργασίας, σε στοιχειώδη επίπεδα (Γερμανία κλπ., όπως και στην Β 'Αμερική, με τοπικές "κρίσεις"χρεοκοπιών ολοκλήρων πολιτειών και δυναμικές παρεμβάσεις της FED (Αμερικανικής Κ. Τράπεζας), με χρηματοδοτήσεις δισ. δολαρίων, για ν΄ αποφύγει τα χειρότερα.

Συνεπώς ότι το δήθεν ψηλό βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων των χωρών αυτών αποτελεί δήθεν πόλο έλξης επενδύσεων, αποτελεί ένα ακόμη "παραμύθι"το οποίο, προφανώς, αποφάσισε να μας το αφηγηθεί ο κος καθηγητής, με αφορμή την γιορτή των... Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.-