"Με ρωτάει ο λοχαγός, θες να φέρω τον Αστρίνη, να τον ανακρίνω να δεις; Κομμουνιστής από το ΄36, στ΄ Αντάρτικο απ΄ το ΄41, λέξη δεν του παίρνεις. Παλικάρι, καπετάνιος -τον πιάσαμε. Θα τον εκτελέσω για ευεργεσία -φθισικός, πεθαίνει. Τράβα, τράβα να δεις μου ψιθυρίζει που φτύνει αίμα. Κόκκινο το χιόνι, σαν νηστίσιμο παγωτό κεράσι. Ναι, ο Αστρίνης. Κομμουνιστής απ΄ το 36, αντάρτης απ΄ το 41. Δίχως μάννα πατέρα, γυναίκα, παιδιά, κανένα. ("Για ποιον μωρέ; Για ποιον; Ούτε για τον Αστρίνη τον ίδιο"), ξυπόλυτος, κουρέλι, στο τέρμα του "ιδανικού", ένα πια με το "ιδανικό"του.
Γεια σου παλικάρι μου, αλήθεια γεια σου, μα έλα που ταύτισες τη ζωή με τον θάνατο πριν πεθάνεις. Ούτε και για να πεθάνεις πια δεν απομένει λόγος ή δύναμη -ούτε αντίλογος ούτε αντιδύναμη. Σε καταλαβαίνω, μα λοιπόν, η πρόταση σαν "για τους πολλούς;"για τους άλλους;". Έτσι ξέρω πως πεθαίνουν πάντα οι μόνοι: Για κανένα. Για τίποτα. Δε σε καταλαβαίνω... Σε καταλαβαίνω!"
Αλήθεια γιατί "ξύπνησε"τούτη η ιστορία μέσα μου τέτοιες μέρες; Γιατί φαίνεται θυμήθηκα μιαν άλλη "ιστορία", πριν 30 τόσα χρόνια, που κανένας εμφύλιος δεν λυσσομανούσε. Εγώ ακόμη με την στρατιωτική στολή, ύστερα από μια εύκολη θητεία, άκουγα σημερινό υπουργό άμυνας να μου λέει, όταν μου ζήτησε να είμαι υποψήφιος σε δημοτικές εκλογές στο Χαϊδάρι με υποψήφιο Δήμαρχο τον αείμνηστο Δημήτρη Σκαμπά, το οποίο στήριζε το ΚΚΕ, την ίδια μέρα της απόλυσής μου, σε προβληματισμό μου για την ημέρα της πρότασης: "Γιατί το σκέφτεσαι; Να είσαι υποψήφιος σου ζητάω, γιατί σε προβληματίζει; Κάποιοι άλλοι έδωσαν την ζωή τους κι εγώ σου ζητάω μόνο να είσαι υποψήφιος".
Αλήθεια, αναρωτιέμαι αυτός και κάποιοι άλλοι, που λένε ότι υπηρετούν "αριστερή"κυβέρνηση, τους έχει απομείνει κανένα χνούδι σκόνης απ΄ το "ιδανικό"του Αστρίνη; Και βλέπουν καμιά φορά στον ύπνο τους τον εφιάλτη του, όταν έφτυνε αίμα βάφοντας κόκκινο το χιόνι;
Χρόνους Πολλούς
Μετα την αμαρτία
που την είπαν αρετή
μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν (Οδ. Ελύτης)