Γιατί η ΕΕ δεν επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία - διακινητή προσφύγων;

Δηλώνουν, λοιπόν, πως είναι ρυθμιστές της ροής των προσφύγων και μεταναστών. Όταν το τουρκικό κράτος θέλει, οι «παράνομοι» διακινητές λειτουργούν ανενόχλητα από την τουρκική αστυνομία, το τουρκικό λιμενικό σώμα, τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Κι όταν το τουρκικό κράτος αποφασίζει να κλείσει η στρόφιγγα, τότε οι διακινητές τίθενται σε αργία!

Εδώ προκύπτει το ερώτημα: Για τους θανάτους που καταγράφονται στο Αιγαίο, πρέπει να κατηγορηθούν μόνο οι φυσικοί αυτουργοί – διακινητές ή/και να αναζητηθούν ευθύνες στους ηθικούς αυτουργούς, του κ. Ερντογάν συμπεριλαμβανομένου;

Το τουρκικό κράτος εμφανίζεται να ρυθμίζει τη δραστηριότητα των διακινητών όπως κάποιο κράτος που απλώς παρεμβαίνει σε μια λίγο-πολύ ελεύθερη αγορά! Μήπως όμως το τουρκικό κράτος είναι σε απευθείας σύνδεση, επιχειρησιακή και επιχειρηματική με τον υπόκοσμο, το τουρκικό "βαθύ κράτος", το "παρακράτος"όπως το γνωρίσαμε καλά και στην Ελλάδα;

Στο παρελθόν, ένα τροχαίο δυστύχημα στο Σουσουρλούκ της Τουρκίας με θύματα από το χώρο του εγκλήματος, των μυστικών υπηρεσιών και της πολιτικής, είχε καταδείξει αυτό που πολλοί γνώριζαν: την οριζόντια επικοινωνία παρακράτους (ακροδεξιάς) με το ποινικό έγκλημα. Το ένα χέρι νίβει το άλλο…. Είχε προηγηθεί κι ο Ψυχρός Πόλεμος, αλλά να που οι προνομιακές διασυνδέσεις και σχέσεις φαίνεται να διατηρούνται ακμαίες.

Τι περισσότερο χρειάζεται σήμερα, μετά τις δηλώσεις Ερντογάν, για να ενεργοποιηθούν οι υπερεθνικές δομές  δικαιοσύνης; Δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα των διεθνών δικαστηρίων, των επιτροπών και δομών του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η δίωξη αυτών που στέλνουν στο θάνατο κατά το δοκούν άμοιρους ανθρώπους που αναζητούν ελπίδα; Ποιος θα προσφύγει στα αρμόδια όργανα για τη δίωξη των υπεύθυνων ενός ακόμη μαζικού εγκλήματος;

Η Γερμανία  έχει παλέψει για να ξεπεράσει το ναζιστικό παρελθόν της. Τον ναζισμό που θαύμαζε και διδάχτηκε από την εργώδη πλην πρωτόγονη σε μέσα προσπάθεια εξόντωσης χριστιανών, Ελλήνων και Αρμενίων από το τουρκικό κράτος κατά την περίοδο συμπαράταξης με τις κεντρικές δυνάμεις του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Η Γερμανία, λοιπόν, που παρά την απόκρυψη την οποία  πολλοί επεδίωξαν, κοίταξε τελικά το αποκρουστικό πρόσωπο του πρωτοφανούς βιομηχανικού θανάτου που οργάνωσε το ναζιστικό καθεστώς, αυτή η Γερμανία έχει μια μοναδική ευκαιρία. Να μπει μπροστά  η σύγχρονη ενωμένη και σοφότερη Γερμανία και να κινήσει νομικές και πολιτικές διαδικασίες, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι μπορεί να είναι ένας ηθικός καθοδηγητής στην Ευρώπη, όχι απλώς ένας ηθικολόγος. Διότι μπορεί να ισορροπήσει ή έστω να θέσει προ των ευθυνών τους τις διαγκωνιζόμενες στη περιοχή μας ΗΠΑ και Ρωσία, τις μόνες κραταιές έως σήμερα νικήτριες του 2ου Π.Π. δυνάμεις, με τις οποίες διατηρεί προνομιακές σχέσεις μόνη μεταξύ των λοιπών ευρωπαϊκών κρατών.

Ανεξάρτητα όμως από το ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία για δικαιοσύνη, κάποιος πρέπει να την αναλάβει!

Κλείνοντας, μια παρατήρηση για την ευαισθησία και αποτελεσματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι σημαντικό. Όμως η Δύση, όταν επιδιώκει να συμμορφώσει κράτη – παραβάτες του διεθνούς δικαίου, τότε επιβάλλει κυρώσεις.

Η Τουρκία απολαμβάνει ιδιαίτερα ευνοϊκό καθεστώς ως συνδεδεμένο κράτος με την Ε.Ε.. Από ένα σύνολο τουρκικών εξαγωγών ύψους 120 δισ. ευρώ, τα μισά περί τα 60 δισ. ευρώ κατευθύνθηκαν στην ΕΕ το 2015. Ορισμένες κυρώσεις επί του δασμολογικού καθεστώτος ή και ένα εμπάργκο θα στερούσαν από την Ε.Ε. πλεόνασμα εμπορικού ισοζυγίου με την Τουρκία περί τα δεκαοκτώ 18 δισ. ευρώ (στοιχεία 2015), αλλά θα πίεζαν ουσιαστικά το τουρκικό καθεστώς. Από τα 60 δισ. ευρώ εξαγωγών της Τουρκίας, τα 56 δισ. ήταν βιομηχανικά προϊόντα. Και οι βιομήχανοι της Ανατολίας στηρίζουν έκοντες (…ίσως μετά το πραξικόπημα και άκοντες ) ολόθερμα τον κ. Ερντογάν!

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!